Οι περισσότερες δανειακές συμβάσεις ή συμβάσεις αλληλόχρεων λογαριασμών περιέχουν όρους οι οποίοι έχουν κριθεί τελεσίδικα από τα Ελληνικά Δικαστήρια ως καταχρηστικοί.

Παρ’ όλα αυτά, οι τράπεζες διατηρούν τις συμβάσεις αυτές και συνεχίζουν να χρεώνουν παρανόμως. Ο λόγος είναι ότι οι δανειολήπτες δεν γνωρίζουν πως να προστατέψουν την περιουσία τους και αναζητούν καταφύγιο σε λύσεις που το αποτέλεσμα τους είναι αμφίβολο ή δεν ανταποκρίνεται σε όλους, (π.χ. Ρύθμιση Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά).

Επίσης η διαπραγμάτευση με τις Τράπεζες απαιτεί συγκροτημένη και αναλυτική μελέτη, η οποία πρέπει να στηρίζεται σε νομικά και οικονομοτεχνικά επιχειρήματα, έτσι ώστε να υποστηρίζεται με όλα εκείνα τα μέσα που προβλέπει ο νόμος.

Οι Τράπεζες διαθέτουν νομικά τμήματα με εμπειρία που χειρίζονται τις διαπραγματεύσεις χρησιμοποιώντας όλα τα απαραίτητα μέσα.

Η TQM, αναλαμβάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες που απαιτούνται με σκοπό την ανάλυση της δανειακής σύμβασης και την καταγραφή των καταχρηστικών όρων και των παράνομων χρεώσεων.

Μέσω αυτής της αποτύπωσης, αναλαμβάνει και την διαπραγμάτευση με την εκάστοτε τράπεζα για την επίλυση αυτών των διαφορών.

Περαιτέρω, προτείνει τρόπους προστασίας της περιουσίας του δανειολήπτη από όλες εκείνες τις ενέργειες που τυχόν η Τράπεζα ή τα Τραπεζικά Ιδρύματα πραγματοποιήσουν, έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Ο έλεγχος των τραπεζικών δανειακών συμβάσεων κρίνεται αναγκαίος καθ’ ότι ο υπογράφων βρίσκεται εκ των πραγμάτων σε μειονεκτική θέση έναντι της τράπεζας, καθώς αυτές αποτελούν συμβάσεις προσχώρησης και όχι προϊόν ελεύθερης διαπραγμάτευσης, ως προς τη διαμόρφωση και διατύπωση των Γενικών Όρων Συναλλαγών (ΓΟΣ).